Bazen yıllar önce bir kitapta ya da bir dergide okuyup, sonra içeriğini az çok hatırlasam da, nerede okuduğumu hatırlayamadığım bilgileri tekrar okumak istediğimde ve hatırlayamadığımda çok üzülüyorum. Çünkü zaman, sen az çok hatırlasan da, öğrendiklerini sana unutturuyor.

Evet okuduklarımız bir şekilde zihnimizde, bilincimizde, yaşam şeklimizde, hayata bakışımızda kalıcı izler bırakıyor. Evet okuduklarımız damarlarımıza karışıyor, içimizde bir yerlerde dolaşıyor ve bizi biz yapıyor ama yine de unutuyoruz.

Böyle durumlarda kimi zaman, ya daha önce okuduğum bir kitabı tekrar okurken unuttuğum şey karşıma çıkıyor ya da yine o konu üzerine düşünürken birden okuduğum yerdeki içeriğe ait önemli bir bilgiyi hatırlıyorum ve hemen gidip esas kaynağa ulaşıp tekrar okuyorum. İşte o zaman da çok mutlu oluyorum.

Mesela bugün çok yıllar önce Türkçe ile Matematik arasındaki ilişkiyi anlatan bir makaleyi okuduğum aklıma geldi. Türkçe ile matematik arasındaki derin bağı, matematik bilmenin dili kullanırken ne kadar önemli ve etkili olduğunu anlatan bir yazıydı. "Nerede okudum? Nerede okudum? Kimin yazısıydı? Hangi Türk yazarımızın yazısıydı?" diye düşünürken birden aklıma Feyza Hepçilingirler ismi geldi. Google'a "Feyza Hepçilingirler türkçe matematik" yazdım, çıktı. Matematik Dünyası dergisinin 2007 yılının 4. sayısındaki yazısıymış. Çok mutlu oldum. Yaklaşık 20 yıllık düzenli Matematik Dünyası dergisi okuyucusuyum ama üzerinden de 14 yıl geçmiş, vay be. Çok güzel bir yazıdır. Merak edenler internetten içeriğe ulaşıp okuyabilirler. Hatta derginin eski sayılarına da ulaşmak mümkün. Ama edebiyat değil, matematik dergisidir.

Okumanın yüreğime, zihnime, bilincime kattığı güzelliklerden dolayı o kadar mutlu ve huzurluyum ki, anlatamam. Siz de okuyun.

O uçsuz bucaksız derinliğin, dinginliğin,

O sonsuz huzurun, özgürlüğün içine bırakın kendinizi...